Er is een goede mogelijkheid dat dit mijn laatste blog kan zijn. Tijd om dus even terug te blikken: Begin april heb ik besloten om mijn studie Informatica niet in Almere te voltooien, maar op Cyprus. 20 april 2009 was het dan zover: in mijn ééntje stapte ik op het vliegtuig om 4 maanden lang niet meer op Nederlandse bodem te verschijnen.

Mijn stagebedrijf -de Freemont Group- heeft de eerste week een appartementje voor mij geregeld. Vervolgens was het zaak om te wennen. Want zo gaat dat nou eenmaal. Je komt in een andere omgeving, ander land, andere cultuur, ander bedrijf etc. Je moet overal aan wennen en dat gaat niet van de ene op de andere dag. Om het mijzelf iets makkelijker te maken, besloot ik in mijn eentje de stad in te gaan om mensen te ontmoeten. Uiteindelijk bleek mijn geluk te vinden in een Irish Pub. Na eerst een tijdje met een aantal Syriërs om te zijn gegaan, leerde ik een Nederlandse jongen kennen die hier ook woont en werkt, Robin.

Ik ging met Robin mee naar het wekelijkse voetbal, en we gingen stappen. Omdat Robin hier al een tijdje woonde, kende hij al wat mensen en als je dan in een vriendengroep komt, is het niet altijd even makkelijk om erin te komen. Gelukkig verliep dat voor mij redelijk goed en bij nader inzien was dat gezien de omstandigheden ook niet zo moeilijk: Zon, zee strand, feest en een mix van verschillende nationaltieiten: Je kan er bijna niet chagrijnig van worden.

In deze periode leerde ik ook Anna kennen. Het was geen liefde op het eerste gezicht, maar na een tijdje het erg gezellig met elkaar te hebben gehad, sloeg op een gegeven moment toch de vonk bij mij over. De rest van het verhaal is bekend. Ondertussen ging het op mijn stage niet helemaal van een leien dakje. De ontwikkelaar die een contract had met Freemont, besloot het vertrouwen in Freemont op te zeggen. Ik moet eerlijk zijn, ik kon er niet heel treurig om zijn. Dit bood mij namelijk een mooie kans om sales-ervaring op te doen: Ik moest toch een product weten te 'verkopen' aan mijn bazen aangezien er een nieuwe richting op moest worden gegaan. Dit is voor mijn gevoel aardig goed gelukt.

Wat één van de hoogtepunten uit mijn leven had moeten worden, werd 'slechts' het hoogtepunt van dit jaar voor mij. Ongelooflijk! Nu ik zojuist dit zinnetje typ, schuift mijn Windows Media Player naar 'Bad'. Uiteraard heb ik het over het Michael Jackson concert, dat ik samen met Nicky zou bezoeken in Londen. Gelukkig hebben wij ervoor gekozen om de trip niet af te zeggen, maar er 2/3 dagen Londen van te maken. Het voelde toch wel heel goed om weer een 'Nederlands' gezicht te zien, ook al was het die lelijke pinda :P). Haha geintje natuurlijk maatje, en we gaan gauw de film kijken als ik terug ben!! En kolonisten..en klaverjassen..en golfen..en golfen op de Wii..etc.

Ondertussen onstonden er wel steeds meer argumenten om na augustus niet meer terug te keren naar de Freemont Group en na een aantal weken wikken en wegen heb ik de knoop doorgehakt om niet terug te gaan. Één van de redenen hiervoor is dat Anna in Maastricht gaat studeren, dat moet ik toch wel toegeven. En hoewel ik mij deze periode erg thuis ben gaan voelen op Cyprus is er toch nog altijd 1 plek ter wereld waar ik mij het meest thuis voel: Thuis. Nederland. 'Familie en vrienden die je al je hele leven kent en waar je lief en leed mee gedeeld heb. Ik kijk er heel erg naar uit, ook al heb ik Cyprus voor altijd in het hart gesloten.

Tot slot nog even een kleine update van de laatst weken. Deze stonden voor mij vooral in het teken van het afronden van mijn scriptie. Toch wil ik jullie nog even over één hoogtepunt van de laatste weken vertellen: Gisteravond. In Nederland (en met name in de randstad) heeft het grote publiek er waarschijnlijk niet van gehoord. Maar de heldere sterrenhemel op Cyprus is gelukkig een stuk mooier dan die van Amsterdam. Ieder jaar passeert de aarde de baan van de komeet Swift Tuttle, die stofdeeltjes heeft achtergelaten in zijn baan. Daarbij komen honderden stofdeeltjes terecht in de atmosfeer van de Aarde. Op dat moment verbrand het stofdeeltje in de atmosfeer en schiet het met snelheden van 65km per seconde door de lucht: Een vallende ster. Gisteravond was de piek en dan zie je dus letterlijk tientallen vallende sterren in het uur (meteoorregen). Ik heb werkelijk nog nooit met zoveel verbazing en bewondering naar de hemel gekeken. Het schitterende fenomeen is door het slechte weer en het licht van de Randstad in Nederland bij lange na niet zo spectaculair en daarom waarschijnlijk ook niet zo bekend. Nu maar hopen dat mijn wensen uitkomen............................

Tot gauw allemaal, ik laat jullie allemaal tzt weten wanneer ik beschikbaar ben om wat af te spreken! De eerste weken zal ik vooral druk zijn met afstuderen, het zoeken van een baan, het zoeken van een woning etc. maar daarna ben ik gewoon weer terug. Alleen een schitterende ervaring en een lieve vriendin rijker..(niet kotsen nu)

Voor het laatst: DIKKE KUS UIT CYPRUS!!!!!!!!!!!!!!